Laatste week op Cuba...
Blijf op de hoogte en volg WNF
31 Juli 2012 | Cuba, Havana
Stephanie Verbeek
Ik ga mijn laatste week Cuba tegemoet en voordat Pepe jullie uitgebreid verslag doet van zijn veldwerk op Cayos de San Felipe (eindelijk toch gelukt), blik ik kort terug op de afgelopen drie maanden. Ik begon het blog met een diepe duik in het festival van La Coloma en vervolgens een vooruitblik op de resultaten die we wilden behalen deze maanden.
Ik durf ronduit te zeggen dat we tevreden kunnen zijn. De twee projecten die nog op goedkeuring van de Cubaanse overheid wachten (climate change project en zeeschildpadden project) zijn er bijna. We hebben alle handtekeningen rond, ze staan in de economische plannen van Cuba voor het komend jaar en gaan binnenkort op voor een laatste beoordeling. Wat betekent dat het Cuba Programma binnenkort volle kracht vooruit kan. Maar laat ik meteen onze gevleugelde uitspraak herhalen: ‘cruzamos los dedos’ (fingers crossed), want in Cuba weer je het nooit... Wat een hoop telefoontjes, afspraken, brieven en mails hebben we erop zitten deze maanden!
Naast de drukke agenda’s in Havana was het moeilijk om ook wat van Cuba en haar natuur te zien, maar twee weken geleden hing ik een week de toerist uit, op Isla de la Juventud, het grootste eiland aan de zuidzijde van Cuba, samen met mijn vriend die mij in Cuba kwam opzoeken. In hetzelfde hotel zaten ook de wetenschappers van het centrum voor marien onderzoek; het centrum waar het WWF kantoor gevestigd zit. En tja, daar hebben we grif gebruik van gemaakt en we zijn tweemaal mee geweest op manatee (zeekoe) zoektocht. De zeekoeien vangt men, haalt men aan boord en binnen een uur moeten alle metingen, bloedsamples en chips worden voltooid. Die week ervoor hadden ze er al twee gevangen! Een uitzonderlijk grote dame en een moeder met kind.
Helaas lieten de manatees zich die week niet meer zien en staarden we twee dagen naar de mangroves zonder resultaat. Maar we maakten een paar zeer interessante duiken met de andere onderzoeksgroep en waren onder de indruk van de conditie van het koraal. Het gebied is sinds vorig jaar slechts gelimiteerd toegankelijk voor de visserij, maar dat zal pas binnen twee of drie jaar zijn vruchten afwerpen. Hoe dan ook zagen we heel wat vis, roggen, murenes en werden we op de boottocht vergezeld door een groepje dolfijnen. We bezochten ook een strand waar partner Flora y Fauna de schildpaddennesten beschermt en controleert. Die ochtend was er een nest groene schildpadden richting zee vertrokken en de strandwachten hadden nog een kleine achtergeblevene ontdekt, die we vervolgens hebben kunnen uitzetten.
Flora y Fauna heeft ook een krokodillenfarm op het eiland, waar men de beschermde Cubaanse krokodil kweekt en weer uitzet. Hoewel we er maar moeizaam konden komen (overstroomde wegen), zag het er ter plekke fantastisch uit. In het gebied worden nog veel krokodillen illegaal gevangen en op deze wijze probeert men de populatie in stand te houden.
En nu dus terug naar de Hollandse kou en drukte. Na avonden door Havana slenteren, met volle straten, prachtige auto’s, muziek uit vele huizen en een 30 graden avondbries, zal het even wennen worden. Maar deze week eerst nog een bezoek aan Guanahacabibes, waar de schildpadden nu zeer actief het strand opkomen. Nóg een moment om het natuurschoon van Cuba te bewonderen. Want al heb ik voornamelijk van Havana genoten, de rest van Cuba is het meer dan waard om een bezoek te brengen; het mariene park Jardines de la Reina is ongekend met zeer grote groupers, veel haaien en schildpadden. Cayo Largo, Zapata, Isla de la Juventud,... een ongelooflijke rijkdom aan soorten, mede dankzij de goede natuurbescherming. Het is uiteraard zaak om dat te behouden, want de illegale vangst van krokodillen, manatees en schildpadden vindt nog steeds plaats. Dat heb ik ook zelf mogen ervaren: op zoek naar een geschikt appartement, kwamen we een woonkamer binnen vol met opgezette schildpadden en krokodillen, een voorbeeld van vele huiskamers in Cuba. Je moet niet vreemd opkijken als men je in Zapata vraagt of je vis, kreeft, schildpad of krokodil op je bord wil. Oef! En in de toeristische winkels, ook in Havana, ligt het nog altijd vol met sieraden van schildpaddenschild. Kortom, nog een hoop werk voor WWF in Cuba, samen met haar partners.
Ik ga mijn laatste week Cuba tegemoet en voordat Pepe jullie uitgebreid verslag doet van zijn veldwerk op Cayos de San Felipe (eindelijk toch gelukt), blik ik kort terug op de afgelopen drie maanden. Ik begon het blog met een diepe duik in het festival van La Coloma en vervolgens een vooruitblik op de resultaten die we wilden behalen deze maanden.
Ik durf ronduit te zeggen dat we tevreden kunnen zijn. De twee projecten die nog op goedkeuring van de Cubaanse overheid wachten (climate change project en zeeschildpadden project) zijn er bijna. We hebben alle handtekeningen rond, ze staan in de economische plannen van Cuba voor het komend jaar en gaan binnenkort op voor een laatste beoordeling. Wat betekent dat het Cuba Programma binnenkort volle kracht vooruit kan. Maar laat ik meteen onze gevleugelde uitspraak herhalen: ‘cruzamos los dedos’ (fingers crossed), want in Cuba weer je het nooit... Wat een hoop telefoontjes, afspraken, brieven en mails hebben we erop zitten deze maanden!
Naast de drukke agenda’s in Havana was het moeilijk om ook wat van Cuba en haar natuur te zien, maar twee weken geleden hing ik een week de toerist uit, op Isla de la Juventud, het grootste eiland aan de zuidzijde van Cuba, samen met mijn vriend die mij in Cuba kwam opzoeken. In hetzelfde hotel zaten ook de wetenschappers van het centrum voor marien onderzoek; het centrum waar het WWF kantoor gevestigd zit. En tja, daar hebben we grif gebruik van gemaakt en we zijn tweemaal mee geweest op manatee (zeekoe) zoektocht. De zeekoeien vangt men, haalt men aan boord en binnen een uur moeten alle metingen, bloedsamples en chips worden voltooid. Die week ervoor hadden ze er al twee gevangen! Een uitzonderlijk grote dame en een moeder met kind.
Helaas lieten de manatees zich die week niet meer zien en staarden we twee dagen naar de mangroves zonder resultaat. Maar we maakten een paar zeer interessante duiken met de andere onderzoeksgroep en waren onder de indruk van de conditie van het koraal. Het gebied is sinds vorig jaar slechts gelimiteerd toegankelijk voor de visserij, maar dat zal pas binnen twee of drie jaar zijn vruchten afwerpen. Hoe dan ook zagen we heel wat vis, roggen, murenes en werden we op de boottocht vergezeld door een groepje dolfijnen. We bezochten ook een strand waar partner Flora y Fauna de schildpaddennesten beschermt en controleert. Die ochtend was er een nest groene schildpadden richting zee vertrokken en de strandwachten hadden nog een kleine achtergeblevene ontdekt, die we vervolgens hebben kunnen uitzetten.
Flora y Fauna heeft ook een krokodillenfarm op het eiland, waar men de beschermde Cubaanse krokodil kweekt en weer uitzet. Hoewel we er maar moeizaam konden komen (overstroomde wegen), zag het er ter plekke fantastisch uit. In het gebied worden nog veel krokodillen illegaal gevangen en op deze wijze probeert men de populatie in stand te houden.
En nu dus terug naar de Hollandse kou en drukte. Na avonden door Havana slenteren, met volle straten, prachtige auto’s, muziek uit vele huizen en een 30 graden avondbries, zal het even wennen worden. Maar deze week eerst nog een bezoek aan Guanahacabibes, waar de schildpadden nu zeer actief het strand opkomen. Nóg een moment om het natuurschoon van Cuba te bewonderen. Want al heb ik voornamelijk van Havana genoten, de rest van Cuba is het meer dan waard om een bezoek te brengen; het mariene park Jardines de la Reina is ongekend met zeer grote groupers, veel haaien en schildpadden. Cayo Largo, Zapata, Isla de la Juventud,... een ongelooflijke rijkdom aan soorten, mede dankzij de goede natuurbescherming. Het is uiteraard zaak om dat te behouden, want de illegale vangst van krokodillen, manatees en schildpadden vindt nog steeds plaats. Dat heb ik ook zelf mogen ervaren: op zoek naar een geschikt appartement, kwamen we een woonkamer binnen vol met opgezette schildpadden en krokodillen, een voorbeeld van vele huiskamers in Cuba. Je moet niet vreemd opkijken als men je in Zapata vraagt of je vis, kreeft, schildpad of krokodil op je bord wil. Oef! En in de toeristische winkels, ook in Havana, ligt het nog altijd vol met sieraden van schildpaddenschild. Kortom, nog een hoop werk voor WWF in Cuba, samen met haar partners.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
